نظریه مقدمیتنظریه مقدمیت بر قول به مقدمیت ترک ضد خاص در انجام مأموربه، برای اثبات اقتضا در بحث ضدّ اطلاق می‌شود و در علم اصول فقه کاربرد دارد. ۱ - تعریفنظریه مقدمیت، مقابل نظریه تلازم بوده و هر دو از نظریات معتقدان اقتضا، در بحث ضد می‌باشد. ۲ - توضیحکسانی که در بحث ضد خاص اعتقاد دارند امر به شیء مقتضی نهی از ضد خاص آن است از دو راه به اقتضا استدلال نموده‌اند که یکی از آن دو، مسلک یا نظریه مقدمیت است و استدلال به آن مبتنی بر پذیرش سه مقدمه است: ۱. ترک ضد خاص، مقدمه برای فعل مأموربه است؛ برای مثال، ترک نماز ، مقدمه فعل ازاله نجاست از مسجد به شمار می‌آید؛ ۲. مقدمه واجب ، واجب است؛ یعنی ترک نماز که مقدمه امر واجب(ازاله نجاست از مسجد) است، خود نیز واجب شمرده می‌شود. ۳. امر به شیء اعم از نفسی و غیری مقتضی نهی از ضد عام آن است؛ یعنی اگر مولا به ترک نماز امر کرد، به خاطر این که ترک نماز مقدمه برای ازاله نجاست است(امر غیری)، این امر بر نهی از ضد عام آن یعنی، انجام نماز، دلالت می‌کند. معتقدان به عدم اقتضا ، بر هر سه مقدمه ایراد وارد نموده و آن‌ها را رد کرده‌اند. [۱]
فاضل لنکرانی، محمد، سیری کامل در اصول فقه، ج۶، ص۷۴-۷۲.
[۴]
محمدی، علی، شرح اصول فقه، ج۲، ص۲۲۸.
۳ - پانویس
۴ - منبعفرهنگنامه اصول فقه، تدوین توسط مرکز اطلاعات و مدارک اسلامی، ص۸۴۹، برگرفته از مقاله «نظریه مقدمیت». رده‌های این صفحه : نظریه اقتضاء
|